Сочинение по бел.лит, пожалуйста. На фото темы, любую из.

Камедыя К. Крапівы адлюстроўвае той час, калі быланапісана, і выразна сведчыць аб атмасферы ў 1937—1938 гг. Дзеянне камедыі разгортваецца ў навукова-даследчымінстытуце геалогіі, дзе дырэктарам з'яўляецца Гарлахвацкі. Да навукі дырэктарне мае ніякага дачынення. Гарлахвацкі адчувае сябе ў інстытуце, як рыба ў рацэ.Як гаспадар становішча, Гарлахвацкі тэрарызуе, шальмуе, запалохвае сумленныхвучоных, хапаючы іх мёртвай хваткай. Асабліва актыўнай стала яго дзейнасцьпасля таго, як у інстытут прыйшла папера з патрабаваннем прадставіць спіснавуковых прац дырэктара. Не маючы ніводнай, Гарлахвацкі спрабуе выратавацьсваю шкуру шляхам шантажу, подкупу, пагроз, паклёпаў. I вось з яго лёгкай рукібылы настаўнік Варонежскай гімназіі Туляга раптам становіцца дзянікінскімпалкоўнікам, асістэнтка Вера Міхайлаўна — распусніцай і амаральнай асобай,прафесар Чарнавус — здраднікам, ворагам народа, кніга яго здымаецца звыдавецкага плана. Запалоханага Тулягу Гарлахвацкі прымушае напісаць за ягонавуковы даклад: «Так. Вы напішаце, а я прачытаю, праверу. Пасля мы зачытаемяго на савеце, апублікуем. Але вы ж разумееце, што ставіць сваё прозвішча побачз вашым мне нязручна».Невуцтва і шарлатанства Гарлахвацкага поўнасцювыкрываюцца ў канцы п'есы, калі на вучоным савеце слухаецца даклад «Новы віддагістарычнай жывёліны». 3 сур'ёзным выглядам абараняе дырэктар тэорыю абмамантавай свінні, напісаную Тулягам. Вобраз «свінтуса грандыёзуса», праўда,асацыіруецца не з дагістарычнай жывёлінай, а з самім Гарлахвацкім.У дасягненні жаданай мэты Гарлахвацкаму дапамагаемалодшы навуковы супрацоўнік Зёлкін — падхалім, паклёпнік і пляткар. Енз'яўляецца правай рукой Гарлахвацкага, надзейным яго паслужнікам. Варта былояму пачуць што-небудзь дрэннае аб сваім знаёмым, як сумленны чалавек станавіўсяворагам народа. «Баяўся раней. А цяпер, калі за яго ўзяліся, я ўжо маўчаць небуду. Пра брата — у мяне ёсць чалавек, які напіша. Пра фасфаты і пра здымку ўпагранічным раёне я сам напішу ў выдавецтва і на геафак, дзе ён лекцыі чытае. ЎМаскву ж паслаў нейкую сваю працу. Чакае адказу, а таго не ведае, што аараз ямудадуць адказ... А што ён пра вас гаворыць, каб вы ведалі... Тулягу як вучонагаён ставіць вышэй вас», — скардзіцца ён Гарлахвацкаму на Чарнавуса.Невуцтва і падхалімства Зёлкіна найболып яркапраяўляюцца ў сцэне абароны Гарлахвацкім «навуковай працы». V прамове Зёлкінкідаецца расхвальваць вялікія адкрыцці свайго начальніка, яго канструктыўнырозум, даследчыцкія здольнасці. Але калі высвятляецца, што даклад не маенавуковай вартасці і што напісаны ён Тулягам, Зёлкін, нават не чырванеючы,гаворыць адваротнае: «Я так і думаў! Не можа быць, каб вы, Аляксандр Пятровіч,такую бязглуздзіцу напісалі».Важную ролю ў п'есе адыгрывае Туляга. Гэта сумленны,працавіты і сціплы чалавек. Вызначальнай рысай яго характару з'яўляеццабаязлівасць. Страх Тулягі, безумоўна, абумоўлены і грамадскай атмасферай тагочасу і недавер, калі чалавека без усякай прычыны маглі арыштаваць. Баючысянават уласнага ценю, Туляга згаджаецца напісаць навуковую працу сваймудырэктару. Востра перажываючы сваё становішча вучонагапарабка, Туляга паступовапазбаўляецца ўласцівага яму страху. Нерашучы і баязлівы, ён у канцы камедыіз'яўляецца самым актыўным у барацьбе з Гарлахвацкім, у канчатковым яговыкрыцці. Ён піша даклад, які паказаў невуцтва лжэвучонага Гарлахвацкага, і згорда паднятай галавой праходзіць паўз дырактара. Пераадолець сваю баязлівасцьі нерашучасць яму дапамаглі чулыя адносіны калег па працы — Чарнавуса, Веры,Левановіча. Апошнімі, на шчасце, смяюцца сумленныя вучоныя.У п'есе «Хто смяецца апошнім» праявілася майстэрстваК. Крапівы як тонкага псіхолага, які поўна і закончана «вымаляваў» партрэтыгерояў. На жаль, падхалімства, нахабства, подласць, пляткарства частасустракаюцца і ў нашы дні. Нямала ёсць людзей, якія робяць усё, каб падняцца паслужбовай лесвіцы. Дзеля сваіх асабістых інтарэсаў такія людзі ідуць на любуюподласць. Змагацца з імі, лічыць К. Крапіва, трэба агульнымі сіламі,проціпаставіўшы невуцтву і ашуканству прынцыповасць, строгасць і ваяўнічасць.